مایکروسافت الزام TPM برای ویندوز ۱۱ را پیش از پایان عمر ویندوز ۱۰ توجیه می‌کند.
به گزارش اپست به نقل از windowslatest ، صحبت از تراشه ماژول پلتفرم مورد اعتماد (TPM) در ویندوز ۱۱ همواره ابروها را بالا برده است. هنگامی که ویندوز ۱۱ برای اولین بار عرضه شد، یکی از حداقل‌های مورد نیاز سخت‌افزاری بود که کاربران را گیج می‌کرد و هنوز هم هست. اکنون، مایکروسافت گزارش جدیدی منتشر کرده است که به جنبه‌های حیاتی TPM و مزایای اساسی آن اشاره می‌کند.
مایکروسافت ماهیت TPM را شرح می‌دهد و اینکه چگونه سیستم و فریمور را بررسی می‌کند و اجازه می‌دهد رایانه شخصی تنها پس از سالم بودن همه چیز بوت شود. بسیاری از برنامه‌ها و سرویس‌های ویندوز مانند BitLocker و Windows Hello برای ارائه امنیت عالی به TPM متکی هستند. حتی اگر کسی دستگاه را دستکاری کند، TPM می‌تواند تغییرات را تشخیص داده و از بوت شدن رایانه شخصی شما جلوگیری کند.
بخش بعدی جایی است که ماجرا جالب می‌شود. مایکروسافت می‌گوید شما باید فوراً ویندوز ۱۰ را کنار بگذارید و ویندوز ۱۱ را دریافت کنید، زیرا TPM 2.0 را ارائه می‌دهد. طبق معمول، مایکروسافت از تشویق همگان برای تغییر به ویندوز ۱۱ دریغ نمی‌کند، که در این مرحله کاملاً واضح است.
TPM 2.0 یک تراشه امنیتی است که روی مادربرد رایانه شما قرار دارد و برای ویژگی‌های امنیتی پیشرفته در ویندوز ۱۱ مورد نیاز است.
اولین نکته فروش مایکروسافت، طبیعتاً، گنجاندن یک مجموعه امنیتی مبتنی بر تراشه TPM در ویندوز ۱۱ است. چندین ویژگی و برنامه به نوعی از این تراشه برای ارائه امنیت در برابر برنامه‌های مخرب و تهدیدات پنهان وب استفاده می‌کنند.
همچنین، این امر رایانه شخصی را برای مقابله با تهدیدات پیشرفته‌ای که در آینده ظاهر می‌شوند، آماده می‌کند.
به طور خلاصه، مایکروسافت الزام به وجود تراشه TPM را اینگونه توجیه می‌کند:
- از داده‌های شما محافظت می‌کند، و واقعاً هم همینطور است. هیچ انکارایی در این مورد وجود ندارد.
- TPM با Secure Boot جفت می‌شود تا اطمینان حاصل شود که فقط نرم‌افزار مورد اعتماد اجازه اجرا دارد.
- TPM برای محافظت در برابر دستکاری فیزیکی طراحی شده است.
- برخی از ویژگی‌ها، مانند Windows Hello، برای ارائه قابلیت‌های بهتر به TPM متکی هستند.
- حریم خصوصی، امنیت و “تجربه کاربری” بهتر، سه دلیل اصلی برای الزام به وجود TPM در ویندوز ۱۱ هستند.
ما در مورد نکته آخر، که به تجربه کاربری بهتر اشاره دارد، متقاعد نشدیم. ممکن است برخی موافق باشند که انیمیشن‌ها و رنگ‌ها جذاب به نظر می‌رسند، اما همه مشتاق آن نیستند. ما قطعاً سیستم عاملی با قابلیت اطمینان بالاتر را به سیستمی که شبیه زمین آزمایشی برای توسعه‌دهندگان است، ترجیح می‌دهیم.
TPM 2.0 همه جا حاضر نیست.
بنابراین، TPM خوب و عالی است، اما چرا بسیاری هنوز روی ویندوز ۱۰ گیر کرده‌اند؟ دو نسخه TPM وجود دارد و رایانه‌های شخصی قبل از سال ۲۰۱۶ نسخه قدیمی‌تر TPM 1.2 را داشتند. ویندوز ۱۱ برای عملکرد صحیح تمام ویژگی‌ها به حداقل نسخه TPM 2.0 نیاز دارد و اینجاست که مشکل ظاهر می‌شود.
اگر قبل از سال ۲۰۱۶ یا حتی قبل از سال ۲۰۱۷ یک رایانه شخصی خریده باشید، احتمالاً دارای TPM 1.2 بوده است. اگر یک رایانه شخصی ویندوز ۱۰ (قدیمی، دست دوم یا بازسازی شده) خریده باشید، ممکن است تراشه TPM 2.0 را نداشته باشد. برای یک رایانه شخصی ۳۰۰ تا ۴۵۰ دلاری با حداقل امکانات، قابل درک است که نیاز به ارتقاء داشته باشید.
اما اگر یک ترکیب قوی از CPU و GPU دارید و تمام موارد دیگر، از جمله Secure Boot را بررسی کرده‌اید، بدون تراشه TPM 2.0 نمی‌توانید به ویندوز ۱۱ ارتقاء دهید.
این مشکل آنقدر آزاردهنده شد که مایکروسافت راهکارهای رسمی رجیستری را برای پشتیبانی از دستگاه‌های دارای TPM 1.2 منتشر کرد. اما در این صورت، نمی‌توانید از BitLocker و بسیاری از ویژگی‌های دیگر سیستم عامل که از تراشه TPM استفاده می‌کنند، بهره ببرید و در واقع ایده نصب سیستم عامل جدید را منتفی می‌کند.
به عنوان مثال، حتی راه حل‌های جایگزین مانند افزودن یک تراشه TPM 2.0 خارجی، فقط برای بخش کوچکی از کاربران با رایانه‌های شخصی سازگار کاربرد دارد. بنابراین، TPM به بزرگترین مانع برای کاربران ویندوز ۱۰ تبدیل شد.
در هر صورت، اگر رایانه شخصی شما تراشه TPM 2.0 نداشته باشد، باید از ۲۲ مهر ۱۴۰۴ (۱۴ اکتبر ۲۰۲۵) به دنبال گزینه‌های سیستم عامل دیگر باشید. لینوکس با توزیع‌های متعددش یک گزینه همه‌کاره به نظر می‌رسد، اما مطمئناً اعتماد بسیاری از کاربرانی را که به دلیل یک الزام آزاردهنده نمی‌توانند از یک دستگاه سالم استفاده کنند و احساس فریب‌خوردگی می‌کنند، از بین خواهد برد.
